مرداب هسل کجاست ؟ دیدنی چالوس

ایران مملو از جاذبه های طبیعی و مناظر و چشم انداز های زیبا بوده که اگر به هر گوشه آن بروید، می توان مکان های جدید و تجارب منحصر به فردی را کسب کرد. این موضوع در شهرها و مناطق شمالی کشور به اوج خود رسیده و می توان مناظر زیبایی را در این نواحی شاهد بود. مرداب هسل دسته ای از جاهای دیدنی چالوس به شمار می رود که زیبایی بسیار زیادی دارد. با مجله گردشگری اقامت ۲۴ در آشنایی و معرفی مرداب هسل همراه باشید.

مرداب هسل کجاست؟

در نزدیکی روستای سینوا، در فاصله ۱۰ کیلومتری شهرستان چالوس و در مجاورت مرزن آباد، مردابی زیبا با چشم اندازی فوق العاده و منحصر به فرد به نام هسل وجود دارد. این مرداب از زیباترین جاهای دیدنی شمال محسوب می شود.

مرداب هسل با نام تالاب کنیچال هم شناخته می‌شود. این تالاب در ارتفاع ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته و کمتر از یک هکتار مساحت دارد. مرداب هسل از باران‌های موسمی پر می‌شود بنابراین در فصل‌های بارندگی عمق آن به بیش از ۱۵ متر می‌رسد اما در فصل تابستان آب مرداب تقریبا تبخیر می‌گردد. در اواسط تابستان کف تالاب مشخص می‌شود و جز گل و لای چیزی باقی نمی‌ماند. جانوران مختلفی در اطراف تالاب زندگی می‌کنند که از مهم‌ترین آن‌ها لاک پشت‌ها و دو زیستان دیگر می‌باشند. در فصل پاییز شنیدن صدای پرندگان و مخصوصا دارکوب‌ها در اطراف تالاب بسیار لذت بخش است. پوشش گیاهی اطراف تالاب بسیار متنوع می‌باشد برای مثال ممرز، راش، داغداغان، راش، آزاد، شمشاد، سیب ترش جنگلی، انجیر جنگلی، انار جنگلی، بابونه، فشکی واش، زمنج و.. از جمله این درختان می‌باشند. در سفر به مازندران و شهر چالوس حتما سری به مرداب هسل بزنید و از این بهشت گمشده بازدید کنید.

مرداب هسل در میان جنگلی انبوه و زیبا واقع شده و در هر فصلی دارای زیبایی ها و چشم انداز متفاوت و منحصر به فرد است. این مناظر از ابتدای راه برای رسیدن به مرداب هسل آغاز شده و هر گامی به سوی مرداب برداشته می شود به زیبایی های آن اضافه می شود.

بیشتر بخوانید : “جاده چالوس”

در گویش محلی به آب راکد هسل گفته می شود و نام این دریاچه نیز به دلیل راکد و بی حرکت بودن آن، هسل نامیده شده است.

با راهی شدن به سوی مرداب هسل می توان چشم انداز های زیبا و رویایی را مشاهد کرد که چشم هر بازدید کننده را نوازش داده و آرامشی وصف نشدنی را برای انسان به ارمغان می آورد.

این مناظر و درختان انبوه در کنار صدای جانوران مختلف، این منطقه را به بهترین مکان برای طبیعت گردی و سپری کردن روزی به دور از همهمه های زندگی شهری بدل ساخته است.

بیشتر بخوانید : “سفر به دریاچه های زیبای ایران“

همه روزه مسافران و گردشگران بسیاری برای بهره مندی از زیبایی های این منطقه به آن سفر کرده و در فضای آرام و دلنشین مرداب قدم می زنند.

در فصل بهار و تابستان پوشش سبز نوعی جلبک بر روی سطح آب مرداب، آن را مانند جواهری سبز تبدیل کرده که در میان جنگل این منطقه می درخشد.

با فرارسیدن فصل پاییز و زمستان از سبزی این جلبک ها کاسته شده و آنها رنگ خود را با رنگ قرمز و نارنجی زیبا تغییر می دهند.

هماهنگی رنگ جلبک ها با محیط اطراف مرداب منظره ای شگفت انگیز ایجاد کرده و سبب شده تا با سفر در هر فصلی به این مرداب، بتوان منظره جدیدی را تجربه کرد.

با نظاره گر شدن زیبایی ها و مناظر حاکم بر این مرداب می توان به راحتی پی به این موضوع برد که قدرتی جادویی و سحرآمیز دست به آفرینش و کشیدن این تابلوی زیبای هستی زده و منطقه ای دنج، آرام و تکرار نشدنی را خلق کرده است.

برای توصیف زیبایی های مرداب هسل هیچ قلمی توانایی بیان کامل آن را نداشته و تنها باید به این مرداب زیبا سفر کرد تا به معنی واقعی زیبایی آن پی برد.

جاذبه طبیعت

مرداب هسل بدون اغراق جاذبه ی منحصر به فرد طبیعت به شمار می رود. اگر هر زمان قصد سفر به استان خوش آب و هوای مازندران را داشتید حتماً کمی به سمت راه های فرعی تغییر جهت دهید تا به مرداب رنگین هسل برسید. درست است که از لحاظ علمی تغییر رنگ مرداب کاملاً قابل بحث و بررسی است. اما آیا این ویژگی علمی، یعنی همین وجود جلبک هایی خاص که قابلیت تغییر رنگ دارند شگفت انگیز نیست؟ آیا علم به طور کلی باعث شگفتی و حیرت نمی شود؟ گاهی وقت ها حتی به نظر می رسد که علم از شعر هم شاعرانه تر، عاشقانه تر و احساس برانگیزتر باشد؛ آیا این طور نیست؟ در واقع تمام آنچه در حال حاضر به عنوان علم می شناسیم در روزگاران گذشته احساس برانگیز یا شاید حیرت برانگیز بوده اند. حتی شاید برای اولین بار این تصاویر شگرف در شعر شاعران پر احساس و حساس به محیط اطراف بروز و ظهور پیدا کرده باشد. آخر شاعران با چشم دل به دور و بر خودشان نگاه می کنند. آن ها از تماشای تغییر رنگ یک مرداب به وجد می آیند. البته درست است شاید همان ابتدای امر به دنبال علت اصلی تغییر رنگ نروند اما شاید همین شعرا باشند که تغییر رنگ حیرت برانگیز یک مرداب را در نظر علما بزرگ و مهم جلوه می دهند، تا آن حد که علما دست به کار شوند و به بررسی علت تغییر رنگ بپردازند و کشف کنند که در این منطقه ی ساکت موجودات بسیار ریز و ظریفی در حال زندگی کردن هستند که تغییر دمای هوا بر حال و هوای آن ها تأثیر می گذارد و باعث می شود رنگ عوش کنند و همین رنگ عوض کردن آن موجودات بسیار ریز سبب می شود کل مرداب رنگ عوض کند. به نظر می رسد حالا که با نگاه علم به سراغ تبیین این موضوع رفتیم شگرف تر  و شاعرانه تر شد. بنابراین شاید بد نباشد اغراق کنیم که علم سراپا شعر است، احساس است، سرشار از شگفتی و حیرت است و علم است که طبیعت اسرارآمیز را شناخته است و مدام سعی دارد آن را بیشتر و بیشتر به ما انسان ها بشناسد. پس مراقب علم باشیم، مراقب احساس باشیم و از همه مهمتر مراقب طبیعت باشیم که مادر هر دو آن ها به شمار می رود.