جزایر کمتر شناخته شده ایران

خب تعطیلات است و هوای گرم تابستان و هوس سفر. اما سفر کجا برویم؟ آیا برای انتخاب مقصد سفر تابستان خود تصمیم گیری کرده اید؟ چه چیزی بیشتر از آب تنی در دریا می تواند، لذت بخش و خنک کننده باشد؟ مناطق ساحلی ایران که مقصدی فوق العاده ای برای سفر تابستان است.

ایران به جهت قرار گرفتن در میان دو دریا در شما و جنوب آن، مناطق ساحلی فراوان و جزیره های گوناگونی دارد. از میان جزایر ایرانی، برخی بسیار محبوب و شناخته شده و برخی دیگر گمنام و بکر هستند. امروز می خواهیم به یکی از جزایر جنوبی و یک جزیره هم در شمال کشور سفر کنیم:

جزیره مینو، جزیره ای محصور اروند رود

جزیره مینو در استان خوزستان و در دل اروند رود قرار دارد. این جزیره از یکی از حومه های خرمشهر و آبادان است و در میان این دو شهر قرار گرفته است. نام این جزیره در گذشته صلبوخ بوده است. در فاصله ۱۰ کیلومتری جنوب غرب خرمشهر، به وسیله رودخانه اروند، بخش کوچکی از زمین، از خشکی جدا افتاده است. دسترسی به این جزیره از طریق پلی در جنوب جزیره بر روی رودخانه جرف صورت می گیرد.

این جزیره تنها یک آبادی دارد که به همین نام خوانده می شود. جزیره مینو حدود ۱۲ هزار نفر جمعیت دارد. اغلب جمعیت این جزیره عرب هستند، به همین دلیل زبان رایج این منطقه عربی است.
مطلب مرتبط: “آبادان برزیل“

طبیعت جزیره مینو

فعالیت اقتصادی مردم این جزیره، کشاورزی و دامپروری است. جزیره مینو از معدود مناطقی در جهان است که آبیاری مزارع از طریق جزر و مد آب رودخانه صورت می گیرد. جزیره مینو پوشیده از نخل های بلند و پناهگاهی برای پرندگاه مهاجر است. این جزیره دارای نی زار های انبوه است که زیستگاه برخی از حیوانات وحشی مانند گراز است.

آشوراده، تنهاترین جزیره در دریای خزر

جزیره آشوراده، در غرب بندر ترکمن در استان گلستان، تنها جزیره ایرانی دریای خزر، در شبه جزیره میانکاله است که انتظار مسافران تابستانی را می کشد. جزیره آشوراده در شمال خلیج گرگان واقع شده و نام آن در اصل «آشورآدا» به معنی جزیره‌ی آشور بوده است.

در گذشته به دلیل تنوع حیوانات وحشی، از آنجا به عنوان شکارگاه استفاده می‌شده و اکنون مقصدی جذاب برای طبیعتگردان و اکوتوریست ها است. آشوراده از واژه ترکی “آشیر آداسی” گرفته شده که به عنوان چراگاه هم مورد استفاده قرار می‏گرفته است و در میان بومیان آن جا به “مال آشیر” هم شهرت داشته است.

آشوراده پناهگاه حیات وحش

جزیره آشوراده در سال ۱۳۵۴ در میان نخستین مناطق زیست زمین ثبت شد و در کنوانسیون جهانی رامسر نیز به عنوان یکی از مهم ترین تالاب‌های جهان معرفی شده است. همچنین آشوراده در پناهگاه حیات وحش عضویت دارد که در همه ایام سال میزبان انواع پرندگان مهاجر و بومی است. پیش از وقوع سیلاب و بالا آمدن سطح آب دریای خزر بیش از ۱۰۰۰ نفر در این جزیره زندگی می کردند که ناچار به ترک جزیره شدند. در حال حاضر نیز تنها کارمندان شرکت شیلات در آشوراده حضور دارند.

طبیعت آشوراده

قبلا جزیره آشوراده از سه جزیره تقریبا به هم پیوسته تشکیل می شده است. دو جزیره کوچک در طول قرن ها به تدریج به زیر آب رفته اند. با بالا آمدن آب، این جزیره از شبه جزیره‌ی میانکاله جدا شد و از ۲۰ سال پیش به دلیل طغیان آب و سیل‌های متعدد، متروکه و خالی از سکنه است.

این جزیره، بستر رشد و تکثیر انواع آبزیان و ماهیان غضروفی و پناهگاه پرندگان مهاجر زمستانی است. تنوع حیات وحش جزیره، از دلایل مهم جذب گردشگران است. این منطقه زیستگاه جانوران گوناگونی از جمله شغال، قرقاول، روباه، گراز، اسب وحشی، جوجه تیغی، مار، خرگوش و انواع پرندگان وحشی است. مشاهده دسته های پرندگان بومی و مهاجر از جمله غاز سفید و سیاه، فلامینگو، پلیکان و پرستوی دریایی، منظره ای رویایی را خلق می کند.

این روزها آشوراده، بهشت موعود پرندگان مهاجر و گردشگران علاقه مند به گشت های پرنده نگری یا Bird Watching است. همچنین آبزیان متنوعی شامل انواع ماهی آزاد، ازون برون، ماهی سفید، کپور، ماش، فیل ماهی و غیره در این منطقه زندگی می کنند. فک خزری هم از جانوران در حال انقراض آشوراده است.

مطلب مرتبط: “جزیره آشوراده ؛ تنها جزیره ایرانی دریای خزر”

پوشش گیاهی متنوع جزیره نیز از ویژگی های جالب توجه جزیره است. چشم اندازی زیبا از درختان بومی جزیره شامل درخت انار ترش و بوته های تمشک، قزل اوت، ازگیل وحشی و انواع نی، شما را به قدم زدن در طبیعت جزیره دعوت می کند.

جاذبه های تاریجی آشوراده

در کنار طبیعت خیره کننده جزیره، به لحاظ تاریخی هم دارای پیشینه جالب توجهی است. برخی از بنا های باستانی جزیره شامل موارد زیر است:

دژهای صفوی آشوراده

قدمت این دژ ها به دوران صفوی باز می گردد که اکنون تنها ویرانه هایی از ان ها به جا مانده است. زمانی این جزیره خوش آب و هوا، مکانی خوشایند برای پادشاهان صفوی و شکارگاهی جذاب برای آنان بوده است.

قلعه روس ها

پس از هجوم روس ها و اشغال جزیره توسط آن ها، قلعه ای که قرارگاه نظامی آنها بود ساخته شد. اما پس از خروج روس ها از ایران و در دوره رضا خان، این قلعه تعمیر شد و به عنوان پاسگاه مورد استفاده قرار گرفت. التبه امروزه این بنا کاملا ویرانه و متروکه است. از روزهای اشغال ایران توسط روس ها، یادگار دیگری هم باقی مانده است. خانه وزیر مختار روس ها که مانند قلعه به سرنوشتی مشابه دچار شده است.

کلیسای چوبی

در گذشته یک کلیسای چوبی در این جزیره وجود داشته است که می توان گفت دیگر چیز زیادی از آن باقی نمانده است.

منبع: وبلاگ اقامت۲۴